Sep 19, 2008
  لينک Link

معين: موسيقي رپ، بذار برم

زندگی ایرونی به شیوه‏ای شده که اکثرن رو بیش از حد خسته کرده، یادمه از اون زمانی که تصمیم گرفتم که از ایران بیام بیرون همش به این فکر بودم که اگه ویزای من درست نشه چه خواهد شد و یا آیا اصلا میشه دیگه توی این لعنتی زندگی کرد و رفت جلو یا نه؟ شاید به قدری یه جورایی استرس ها و یا هول و هیجان بیرون زدن، و اینکه با رفتن دیگه تمام این دهن سرویسی ها تموم میشه مارو پرکرده بود که حاضر بودیم به هرقیمتی که شده بزنیم بیرون و دیگه اصلا پشت سرمون رو هم نگاه نکنیم. این در مورد من و چند نفر دیگه که همزمان داشتیم میزدیم بیرون صدق میکرد ، حالا اگه این حرفم صحت نداره و یا اونجوری جامعیت نداره چرا فحش میدین حرفم رو پس میگیرم.

در دو سال آخر زندگیم در ایران بیشتر دوستام رو همین خواننده های زیرزمینی تشکیل میدادن، یه جورایی دیگه به خاطر سایت، سایتی که داشت "منحرف" کار میکرد و بودن لج بازی در ذهنمون که اگه اینجوری هست پس تاجایی میریم جلو و گسترش‏اش میدیم که کل منکرشو بخوابونه. در نتیجه استرس و ترس همه جوره سراغمون میومد چون با افرادی که داشتیم فعالیت میکردیم و همچنین سایتی که با این حساب کاملا غیرقانونی بود. البته در اوج بی‏قانونی و تعریف نشدن هیچ گونه قانون در اون زمینه فعالینش می باستن احساس خطر کنند که مبادا این کارا غیرقانونی باشه و به قولی "حاجی بیسم رو زد در رو" . بچه ها رو میدیم که بدون هیچ کار خلافی کردن رسما وصله‏ی مجرم رو به خودشون می‏چسبوندن. چرا، دلیشم این هست که به طور کلی نه با موزیکی به غیر از نوحه همکاری میشه و نه یه ذره فرصتش داده میشه. هرچیزی هم که در اسلام نیامده باشه و قانون و فرهنگ پانصد هزار ساله ما ایرانیا که از دوره دانیاسور آبی هم قدمتش بیشتره، خارج و کمی غریب باشه، مفسد فی العرضی داداش.

مثالش میتونه این باشه که زمانی که سایت فیلتر شد اولش که هیچی من تا یک هفته گیج و منگ میزدم و هیچی نمیفهمیدم چون میدیدم ما یک سال به صورت 24 ساعت و 7 روزه داشتیم روی سایتی با کلی آدم کار میکردیم و همیشه اقلا یک نفر آنلاین پای سرور و سایت چهارچشمی نشسته که زمانی مشکلی واسش پیش نیاد و کلی زحمت کشیدیم که رنکینگ سایت بالا بره و به 140 ایران رسوندیم ولی بدون هیچ منطقی " مشترک گرامی، دسترسی شما به این سایت امکان پذیر نمیباشد" . خلاصه، ایمیل زدم به مخابرات و گفتم که قانون فیلتریگ شما و اون چیزی که تابه حال گفتین اینه که فیلتر میشود زمانی که موضوع سایت و یا وبلاگ 1- سیاسی 2- مبتذل 3- اختشاش اذهان عمومی 4- امنیت اجتماعی باشه. فقط به من بگین که سایتی که کارش موزیک هست جرمش به کدوم از اینها برمیگرده؟!! بعد از چند روز ایمیلی دریافت کردم که بعله موزیک رپ، متال، راک موزیکهایی کاملا فاسد و غیراسلامی هستن و کلیه سایتها فیلتر میشوند ... زردمون کردن. شایدم اون باشه یکی از دلایل نفرت از مملکتی که کوچکترین ارزشی برای آدم قایل نیست. شاید بعضی‏ها خیلی ارزش‏ رو در اونجا از دست دادن و یا همچنان دارن ازدست میدن و همچنان به رزق و روزی پروردگارشون راضی هستن ولی معتقدم که آدم همیشه باید حقشو هرچیزی که هست بگیره.

یکی از خواننده های زیرزمینی که تماس نسبتا زیادی باهاش داشتم فردی بود به نام "محمد بی باک" ،( معمولا این جور خواننده ها برای خودشون لقبی انتخاب میکنن و لقبگذاری فرهنگ این موسیقی هست). ایشون فرد نسبتا پرکاری بود و حاضر بود هرکاری بکنه که بهش مجوز بدن. تقریبا از 7 روز هفته 4 روزشو توی ارشاد نشسته بود. هرچند که تونست چند تا کنسرت تونست توی کاخ سعدآباد مجوز بگیره ویا تونست آلبومی با فرد دیگری بیرون بده ولی به اسم موسیقی پاپ و حالا یه نموره رپ کوچیک هم توش، ولی بهش اجازه ندادن که رپ درست رو اجرا کنه که ندادن . در آخر بهش گفتن که شما به مدت 6 ماه خواندن رو بگذار کنار و کاری کن که هیچ اسمی ازت در هیج کدام از این سایت ها نباشه ،بعدش می تونی از اول شروع کنی و مجوزت درست میشه. ایشون هم بچه‏ی خوب ، حرف رو گوش کرد و گذاشت کنار ولی غافل از اینکه بعد اون شش ماه همون آش و همان کاسه خواهد بود. آهنگی بیرون داد اعتراضی که در مورد ترک کشور و زمانی که از ایران رفت پیغام داد که این آخرین کار من بود و رفتم که رفتم، در آهنگ، در قسمتی هم به برنامه "شوک" اشاره میکنه که خواننده های رپ رو عامل ورود کرک به کشور دونسته بودن. بیق

نام خواننده : محمد بیباک

نام آهنگ : بزار برم ( آهنگ خداحافظی)


متاسفانه نه ویدیوی آقای یوتیوپی خوبی پیدا کردم و نه وقت شد که چهارتا عکس خوب بگیرم و بزارم. فعلا به همین آهنگ آقای یوتیوپی گوش کنید. متن آهنگ هم هستش...


میرم شاید رفتم دردی رو دوا نکنه

ولی مصلحت خواه من ، میرم شاید باشد سوی مصلحت راه من

بیا بریم مگه همه درا به روت قفل نبود

بیا بریم انقدر واسه جوونا تو کفر نگو

بیا بریم آدم های اینجا دو رو و پستن، انگاری به هم رگبار دروغو بستن

وقتی پیششی رفیقت تو رو مرامش کشته، وقتی میری میکشه فحش ناموس رو پشتت

جامعه قطاره، بی باک تو مثل ریلی ، وقتی نه مجنون داریم و نه یه باکره مثل لیلی

می گی جوونا تشنه‏ی نصیحتن، چی شد مشکشون؟هه! بزار برم تنها بمونن با شیش و هشتشون

آخه واسه من اینجا قفس هست یه جای غم، چی بگم به تو که درمیاد نفست از یه جای گرم

واسه تو که تا یک ظهر میخوابی و واسه مامان بابا جیره خواری، ولی من موندم و این زندگی و دوتا جیب خالی

من میرم گرچه تا نیمه شب بازه چشمم

من میرم ولی ندونستی تو راز عشقم

من میرم اینو میفهمی از لرزش غمهام

من میرم و کسی نفهمید ارزش حرفهام

به خودم میگم کو کسی که درکت میکرد؟، بیا بریم باید کنیم ترک میهن، بیا بریم که بمیره مرد و نصحیتی، بیا بریم که نباشه درد و اذیتی

حرفت تلخه! راسته! مثه مته است توی گوششون، اسم تو هم سایه مثه بختک رو دوششون

بیست میلیون شنونده و اسم منو غیره کجاست / لیست مجرمها و خواننده غیرمجاز

با مستندت میگی ایرانو شوکه کردی؟/ نه! سوژه‏ی هفتاد میلیونی که مثه جک بخندیم!

هی به خودم میگم بی باک این ترکو کش نده/ آخه خواننده‏ی رپ دلیل ورود کرک به کشوره؟

پیرمرد کوپن به دستو میپیچونی که باطله همش

نابرادری که تا برق میره مردم سر چهارراه قاتل همن

اگه هر لحظه‏ی جامعه خردت میکنه، خوب تو شبیه مایی

با همه مرده پرستیم مثل مرگ خسرو شکیبایی

پس بزار منم برم بمیرم که کاملا قصه حاضره

شاید منم مجوز بگیرم بعد مرگم مثل ناصر عبدللهی همه جا با دو تا بال تو برم

گرچه ترجیح حرف ما رو به خال تور بدن

ولی! اجتماعی بودم

وای! از اولم اشتباهی بودم

من میرم گرچه تا نیمه شب بازه چشمم

من میرم ولی ندونستی تو راز عشقم

من میرم اینو میفهمی از لرزش غمهام

من میرم و کسی نفهمید ارزش حرفهام


نشون دادم توی فضای بسته معنی پشتکار رو من

بزار برم که شاید خیلی ها خوشحال شدن

به خدا بچه‏ی سرچهارراه رو میبینم، بقض گلوم میگیره

ماها بدیم سامی یوسف خوبه لپ کلوم

مجوز به رپ؟ هه! مسخره است پرسش تو

شش ماه نخوندم و غمهای دنیا رو به من کمونه کردن

ولی مثل بقیه من کی مشکلات رو بهونه کردم؟

آره محمد تو این سر داره خشم

داستان زندگیمو میدونستی صدباره اشک، میریختی تو که عکسو در آغوشی

دو روز دیگه بیباک رو میسپری به دست فراموشی

مسئله نگاه بد به رپ ! رنج من! نه مسئله مالیه تا!

برادر بزار برم! نگو خالیه جام!


من میرم گرچه تا نیمه شب بازه چشمم

من میرم ولی ندونستی راز عشقم

من میرم اینو میفهمی از لرزش غمهام

من میرم و کسی نفهمید ارزش حرفهام



|



<< Home